Huibert, en ik ook, hebben iets met 'rode mannen', sorrel katers dus maar dit heerlijke jochie moeten we niet voor onszelf houden. Veel te riskant want een ongewenste dekking van zijn moeder of halfzussen willen we echt niet. Niet dat daar ongezonde kittens van zouden komen, de afstammingen zijn allemaal zo divers dat dit wel wat zou kunnen hebben, maar inteelt leidt tot een stukje verlies van de genenpoel en die moeten we juist koesteren. Met zoveel prachtige poezen in het nest komen we wel extra in de verleiding om er zelf eentje aan te houden... Vooral de grote die me zo lang in de luren heeft weten te leggen ;-)
De laatste foto's:
De kleinere wildkleur poes |
Hij had bij de vorige foto's nog niet beide oogjes open. |
Grote poes, veilig onder moeders poot. |
Dit kitten, poesje groen, is de eerste die een naam heeft; Mistral Shamina. Voor kort hier in huis, maak ik er de roepnaam Missy van. |
Kiezen uit drie sorreltjes is al moeilijk; dat heb ik ooit gedaan toen we Shirezah kregen. Toen hanteerde ik het criterium schootzitten om te kunnen kiezen uit drie sorrel poesjes. Daarin was zij het beste in en zo is zij de stammoeder van onze kattenfamilie geworden, maar het lijkt nu wel alsof de wildkleurtjes aanvoelen dat ik met hebberige ogen naar ze zat te kijken. Ze konden toch niet schattiger zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten