vrijdag 28 december 2012

De eerste nacht zonder toezicht

Vanmorgen was mijn eerste gang naar moeder en kinderen. Kijken of het vannacht wel goed was gegaan, hun eerste nacht zonder toezicht. Omdat ik de groei van de twee laatst geborene niet echt super vond, had ik ze voor de nacht nog even wat KMR en een snufje druivensuiker gegeven. Zo konden ze er tegen en was de kans aanwezig dat zij juist weer wilden gaan drinken nadat de andere drie zich tevreden hadden opgerold om te gaan slapen. Of het daardoor kwam, zal ik nooit weten maar ze zijn de nacht meer dan uitstekend doorgekomen. Ze maken allemaal een hele tevreden indruk. De kleinste is zelfs 12 gram gegroeid. Ze wegen nu, in volgorde van hun geboorte:
groen 169, geel 195, roze 168, blauw 159, rood 160.

Alle kittens liggen heerlijk tevreden te slapen. Tresca schrok net wel even op door het 'vuurwerkfeest-maar-niet-heus'. Daarom kijkt ze zo geconcentreerd naar buiten. Dat zoiets primitiefs, milieuvervuilends en welzijnbedreigends in een land dat voor beschaafd wil doorgaan nog mag (en ieder jaar erger wordt). Dat de politiek het eerdere burgerinitiatief door zoveel duizenden mensen ondertekende petitie naast zich neer durfde te leggen. Onbegrijpelijk. Nu doet Groen-Links weer een poging. Allemaal ondertekenen, zeker dierenliefhebbers want dieren lijden het meest en hebben geen stemrecht. Helaas is het meldpunt duurzaam overbelast en heb ik nog geen klacht kunnen deponeren. Zal je zien dat politiek Den Haag ook nu weer zal zeggen dat de overlast wel meevalt (nieuwste hobby van het tuig is het in een ambulance gooien!!) Ik zal het een keer 's nachts proberen of 's morgens heel vroeg.

Meldpunt vuurwerkoverlast

Gelukkig was het geen echte bom die de ramen liet trillen en ik hoop dat Tresca haar koppie erbij houdt wanneer er weer het zwaardere werk langskomt. Een poes die opschrikt en wegrent, kan in de paniek met een nageltje een kitten een perforatie bezorgen of de ribbetjes breken. Dat is zo goed altijd altijd dodelijk voor zulke kleintjes. Probleem is nu dat ik de gebruikelijke vuurwerktraining ben vergeten te gaan doen. Alle aandacht ging naar Tresca en de kleintjes uit.

Om mijn dieren te trainen, heb ik een vuurwerk DVD en altijd partyvuurwerk in huis (van de feestwinkel). Ik waarschuw de dieren eerst op een positieve manier, alsof er wat leuks te gebeuren staat zoals brokjes gooien, gooi dan een paar van die bommetjes in de huiskamer (ik een hoek waar geen dieren zijn) en geef ze daarna iets lekkers. Zo kunnen ze de knallen met iets positiefs associëren. Om twaalf uur gaat de radio extra hard aan en trek ik altijd een blik zalm uit een kerstpakket open. Terwijl ze staan te smikkelen wordt het lawaai van buiten één massa die uiteindelijk weinig indruk meer maakt. Somali's zijn nieuwsgieriger dan bang en we hebben de mazzel dat de oudere dieren er weinig van hebben en daar leren de jongsten weer van. Wanneer er eentje zich wel onder de indruk toont, ga ik hem vooral niet troosten maar geef het de kans om ergens weg te kunnen kruipen. Gewoon doen alsof er niets aan de hand is en vooral doorgaan met de lekkere hapjes. Steeds minibeetjes en eerder die avond een echt kleinere maaltijd dan blijft het lekkers interessant. Ook een speeltje waar de katten idolaat van zijn, hier vooral de lasermuis, is heel goed bruikbaar om een positieve associatie met de knallen te creeën.
Als de top 2000 even niets bijzonders heeft, zet ik die vuurwerk CD op.

donderdag 27 december 2012

De foto's! en eerste filmpjes

Nu ik me niet meer zoveel zorgen hoef te maken over Tresca en haar kleintjes heb ik nu meer tijd voor het BG, het betere genieten, en uiteraard het maken van foto's en filmpjes.

De 25e:



Tresca raakte steeds meer ontspannen. 
De 27e:
Het eerstgeboren poesje, groen bandje

Het wildkleur poesje met het gele bandje en dat het zwaarste van het stel is.

Poesje nr. 3. Zij had een roze bandje maar dat is momenteel zoek. 

Het zorgenkindje, blauw bandje. Ze heeft soms wel even een soort hik
 maar dat duurt nooit lang. Ze kalmeert ook ontroerend snel wanneer ik
haar dan even oppak. 

De enige kerel van het gezelschap. In principe heeft hij geen bandje meer nodig
 maar het is zo leuk om op de foto's te zien wie wie is.
Net als zijn vader Iago heeft hij een rood bandje.

De flitser werkte even niet mee. Het lijkt net dat zij zichzelf op kleur sorteren.
Dit is gezelliger.

Grote zus Jewel vindt het allemaal reuze interessant.

Hun minivoetjes hebben nog heel wat te groeien.

Met Jewel

Zorgzame Tresca

De filmpjes:











woensdag 26 december 2012

Het lijkt echt heel goed te gaan

Ik zit nog wel veel naast Tresca in haar kraammand maar nodig is dit helemaal niet meer. Het GN, Grote Genieten, lijkt te zijn aangebroken.

De laatste foto's:

Zo liehief!

Tevreden gapend.

De grote wildkleur (geel bandje) kiest voor de onderdoor route naar een andere tepel.

dinsdag 25 december 2012

We hebben goede hoop.



Tresca gedraagt zich weer zoals ik van haar gewend ben en ik hoef niet meer de hele tijd bij haar te zitten. Ik heb weer goede hoop en wil ze namen gaan geven. Vanwege onze Russische connectie (Iriska in Oekraïne, de voorspelde winter onder de naam 'de Russische Beer) speel ik met de gedachte om poesje blauw, het kitten waar we ons zorgen over maken, Mirusia (ik zit naar de kerstshow van André Rieux te kijken) te noemen. Dat wordt dan in de praktijk vast Roessie naar haar zo geliefde sorrelkleurige voorouder Rooster. Zijn roepnaam, Little Red Rooster was gebaseerd op de bekende Stonessong en zijn stamboomnaam was EP/EC (hij deed het heel erg goed op de shows) Moonschea Sungold Firesong.

Roosters topic op onze website

Voorouder Rooster

Kraambezoek, dochter Jewel komt kijken. Jewel is erg onder de indruk
van alle voor haar nieuwe geurtjes. Lexie zit er minder mee maar zij is
ook vandaag krols geworden en krolse poezen zijn minder snel ergens
van onder de indruk



Ze zijn geboren!

Op een paar uur na was de draagtijd van Tresca net zolang als die van haar andere grote nestje, een zesling in 2008. Als ik dat van te voren even na had gekeken :-) ... Nee, hoor, met liefde. Tresca had deze dagen die extra zekerheid nodig en gisterochtend tussen kwart voor acht en kwart over negen beviel ze heel makkelijk van vijf kittens!! Fantastisch en er zit nog een 'rode man' zoals de vader Iago is, tussen. Die liet wel op zich wachten; hij kwam als laatste.
De eerste drie kwamen vrij vlot na elkaar en na twee maal een pauze van een half uur was de laatste geboren. Toen werd Tresca onrustig en ik dacht dat ze dit was omdat ze liever met haar nestje beneden wilde moederen. In eerste instantie leek dit ook zo alleen nam haar onrust geleidelijk aan toe. Voor de nacht probeerde ik of ze toch liever boven wilde. Absoluut niet. Ze ging meteen met de kittens slepen. Ik heb uren en uren met een hand in het kraammandje gezeten om Tresca zo rustig mogelijk te houden. Afgelopen nacht was de derde nacht op rij dat er van slapen weinig terechtkwam maar na een uur of vijf vanmorgen begon Tresca zich te ontspannen. Ze reageert niet meer op ieder klein geluidje en haar gezichtje staat ook veel meer ontspannen.
De kittens groeien als kool.
De eerstgeborene, een sorrel poes (groen bandje) woog ca. 105, vandaag tussen de middag 123 gram;
Nummertje twee, de wildkleur kater (geel bandje) woog ca. 110, vandaag tussen de middag 132 gram;
(ik keek toen ik hiermee bijna klaar was nog even onder de staartjes... ik twijfel! maar zo groot, voor een poes???)

Nummertje drie, de wildkleur poes (roze bandje) woog ca. 102, vandaag tussen de middag 120 gram;
Nummertje vier, een sorrel poesje werd in een stuitligging geboren. Het ging evengoed heel vlot en dit is niet ongebruikelijk bij katten. Wel viel me op dat ik haar wat mager vond. Zij woog 98 gram en woog t.d.m. 116 gram en nu, eind van de middag 124 gram. Zij heeft het blauwe bandje en is zo onrustig geweest. Misschien is ze alleen maar te hard gegroeid en heeft ze fikse buikpijn. Haar sorrel zusje woog iets van 105 en weegt nu bijna even zwaar, 125 gram, terwijl zij een duidelijk hoger geboortegewicht had. Ze hebben allebei even bolle soepele buikjes dus daar is ook geen oorzaak te vinden. Ze heeft ook af en toe de hik.
Lest best is de zo gewenste sorrel kater. Tijdens de bevalling let ik niet op wat voor kittens er geboren worden. Als het maar goed gaat en de kittens gezond zijn alleen viel me wel op na de vierde dat er nog geen rode man tussen zat. Gelukkig meldde hij zich even later. Omdat zijn vader Iago als kitten een rood bandje droeg, heeft hij ook een rode gekregen. Hij woog bij de geboorte 99 gram en t.s.m. 121 gram. Uitstekend dus. Gezien zijn groei zal hij me niet verbazen om later, net als zijn vader, de grootste van het nest te worden.

De foto's. Tijdens de pauze na de eerste drie.



Rechts, nog helemaal nat, het poesje dat later het groene bandje kreeg.

Nummertje vijf, de sorrel kater. Hij werd vast heel hongerig geboren want hij
had binnen de kortste keren een tepel gevonden. Zijn kopje lijkt heel gek op
deze foto. Dat komt doordat alles nog nat is en omdat hij zijn bekje
zo wijd open heeft. Hij hapte in het begin. Omdat ik niet voldoende rode band bij de
hand had, heb ik zijn rode bandje eerst even vastgemaakt met een stukje blauw.

Toen kwam natuurlijk de een na de ander op kraambezoek. Dochter Jewel vindt het interessant en heel eng tegelijkertijd. 



Lekkere volgedronken buikjes.

Het wildkleur katertje??? Ik twijfel nu een beetje. Misschien toch een poesje? Het gele bandje is niet altijd te zien.



Tresca is tijdens het schrijven van dit stukje maar een keer eventjes weggeweest en nu ook weer. Ze kwam natgeregend weer terug. Moederpoezen willen alleen kattenbakken gebruiken die zo ver mogelijk van het nest verwijderd zijn. Dat is instinct. Tresca is dus naar de grote buiten onder het afdakje geweest. Ze doet het heel goed; alleen wil ik heel graag dat het poesje met het blauwe bandje niet zo vaak piept.

zondag 23 december 2012

Tresca laat ons wachten

Pjoe! Die is voor het wachten, wat duurt een nacht dan lang, en voor het gedoe om de bibberadvertentie uit beeld te kunnen krijgen. Daar heb ik nu een handigheidje voor.
Het laatste nieuws. Ik heb arrest bij Tresca. Zodra ik wegloop, komt ze achter me aan. Nu is een beetje bewegen wel goed voor haar maar ze moet wel vertrouwen in me hebben dat ik er ben wanneer ze me nodig heeft. Wanneer ik mijn arm bij haar heb, heeft ze liever niet dat ik die terugtrek en gisteren gaf ze me zo'n schattig nagelloos tikje met haar voorpoot op mijn hand. Zo'n zelfde tikje zag ik haar dochter Jewel onlangs ook uitdelen. Aan Lexie. Die was aan het hannesen met het kattenluikje, daar is ze nog steeds niet handig in, en Lexie wilde erdoor. Pats, tikje op haar kopje, en ze liet het luikje kletteren. En Lexie dom kijken :-)
Maar terug naar Tresca. Ze heeft er nu vrede mee dat ik geen arm bij haar heb en alleen maar naast haar zit. Het zoetige 'kittengeurtje' hangt al om haar heen (ik heb nog geen vocht gezien).
De foto's van vandaag moet ik nog bekijken maar die van gisteren zijn al geknipt etc.











Het wachten hier is geen eenzame bedoening. Iedereen leeft mee. Zelfs het hele oude hondje Pici staat erop om erbij te zijn. Polly wil dat ook maar Tresca vindt haar te druk. Heeft ze ook wel een beetje gelijk in. Ter verhoging van de feestvreugde, ook midden in de nacht, klimt Lexie af en toe in de kerstboom die er nu een tikje haveloos, asymmetrisch en zonder het engeltje in de top bijstaat. Tresca's dochter Jewel vindt de kerstboom erg interessant maar klimt er niet in. Alles is erfelijk, de kleinste gewoontes, maar misschien zijn de kinderen van Tresca geen kerstboomslopers. Haar achterkleinkinderen wel. Dat kan niet anders dan via de schoonfamilies erin geslopen zijn ;-)
Als de foto's van vandaag en vannacht de moeite waard zijn dan komen die er ook nog bij.

Ik hoorde weer een klein kreuntje. Goed teken!




vrijdag 21 december 2012

De Mayakalender




Ik hechtte al niet veel geloof aan de uitleg van de Mayakalender maar het magische moment wanneer bepaalde sterren en planeten op één lijn staan, vind ik wel speciaal.
Misschien bevalt Tresca wel op dat magische moment. Dit is op zaterdagavond om twaalf minuten over tien en die lijn blijft wel wat  langer bestaan dus al haar kittens zouden op dit speciale moment geboren kunnen worden. Eerder was ik van plan om de kittens namen te geven die iets te maken hebben met Rusland omdat ons een heuse winter was voorspeld met de naam ´Russische Beer´. Daar is, hier in het westen, weinig van te merken. Dan geven de sterren en planeten meer inspiratie. Ik heb al een hele lijst met M-namen.
Met Tresca gaat het uitstekend al is ze wel heel erg zwaar geworden al houdt dit haar niet tegen om nog steeds flinke sprongen te maken. Haar eetlust is begrijpelijk uitstekend. Er staan diverse kraammandjes voor haar klaar.  Die worden vooral door de anderen gebruikt maar bij eerdere nestjes kwam ze ook pas in de kraammand wanneer het echt zo ver was.

Orchid probeert ook het mandje uit.


Tresca in haar kraammand, net op het moment dat  ik de camera bij de hand had.

Tresca ligt veel op schoot en ik heb dus alle gelegenheid om de kittens te voelen bewegen. Dit blijft altijd weer een ontroerende ervaring. Nog eventjes en we kunnen ze zien, ruiken, horen en oppakken. Ik houd de CV al wat hoger voor het geval dat want het moet hier goed warm zijn wanneer de kittens kletsnat geboren worden. Ze zouden zo maar te veel kunnen afkoelen wanneer ze uit Tresca's warme buik komen. Ik help de moeder dan ook om ze zo snel mogelijk droog te wrijven. Zij met haar tongetje en ik met badstof of keukenpapier. Sinds een paar jaar gebruik ik SnuggleSafes als extra warmtebronnen. Echt ideaal. Ze blijven een uur of acht warmte afgeven dus voor de nacht neem ik ook weer een set warme mee.

Ik heb geprobeerd wat foto's van haar te maken waar haar buik je op uit komt. Ik verbeeld me dat ze een beetje ongelijk is; de ene kant zwaarder dan de andere kant. Dat hoeft geen aanwijzing te zijn voor een oneven nest want een poes kan er drie in de ene kant en een  in de andere kant van haar baarmoeder hebben (baarmoeders bij poezen bestaan uit twee baarmoederhoornen).

Norrmaal zou je haar buik niet links en rechts kunnen zien.

Rechts lijkt ze echt zwaarder.


Als Tresca niet op schoot ligt, is ze nooit ver bij me weg. Ze was ook mijn hulp bij het schrijven van de kerstkaarten.
Ik heb van een van de gegadigden voor een kitten al het mobiele nummer in mijn mobieltje opgeslagen. Als de anderen dit ook doen, kan ik misschien tussen de bedrijven door de foto's van de pasgeboren kittens meteen doorsturen (tenminste wanneer Tresca aangeeft dat ze geen hinder van het maken van de foto's heeft en ik er de tijd voor heb. Het belangrijkste is immers de morele steun voor Tresca. Wanneer alles rustig is, kan ik ze ook filmen met Tango voor de mensen met smartphones. Tango is nog gratis ook. Een gesprek voeren met deze app is erg lastig maar het is gratis en dan moet je niet zeuren.
Ook niet over de advertenties die naast deze, eveneens gratis, blog gelukkig alleen te zien zijn wanneer ik ze aan het maken ben. Er zit er nu een hele hinderlijke voor een gratis iPad II. Het is dat we iPad I al hebben want deze bibberende advertentie maakt dat je spijt zou krijgen van de aanschaf van de eerste. Reclame is iets waar je niet onderuit kunt en zeker de gratis services zoals dit doen dit begrijpelijk voor de advertentie-inkomsten. Een normale niet bewegende (en niet al te zeer misleidende) advertentie zou nog sympathie als sponsor kunnen opwekken maar dit is letterlijk misselijkmakend, dat gedans in je ooghoek. Als oplossing pas ik het formaat van de pagina aan en schuif ik het knipperende stuk buiten beeld. Ik probeer sowieso altijd al om waar mogelijk nooit een product te kopen van een irritante adverteerder.



woensdag 5 december 2012

Tresca wordt al heel zwaar


Alles wat elektronisch is, doet moeilijk vandaag. Mijn telefoontje doet raar, m'n laptop is erg langzaam en mijn fotocamera is er ook mee gestopt. Het inloggen hier is ook altijd bijzonder spannend maar het lijkt erop dat het toch weer gaat lukken. Hoe het kan, is mij een raadsel - nu is het tweede bericht van deze blog verdwenen :-( Ik heb het inmiddels voor elkaar, denk ik, en Huibert heeft de fotocamera ook weer aan de praat gekregen. 

Ik heb even getest en dit blog wordt door Google gevonden. Dat deed Google al. Zoveel stoere Somalikaters die Iago heten, zullen niet bestaan. Om wat bezoekers te krijgen, moet ik er nog een paar meer gangbare trefwoorden bijzetten: Somali, Somalikittens, de kittens zullen uiteindelijk ook voor goede adresjes te koop zijn, en hun kleuren zullen zeer waarschijnlijk wildkleur en sorrel zijn. Met deze woorden gaat het vast wel lukken.

Het gaat uitstekend met Tresca. Vanmorgen liep ze voor me uit en toen was heel duidelijk zichtbaar wat voor een flinke buik zij al heeft. Van een lopende poes een foto maken, valt niet mee en nu de camera een blijvende error heeft, hij kan niet eens uitgezet worden, moet ik het maar doen met wat ik eerder op de foto heb gezet.
Ik heb dit stukje gemaakt met een luid spinnende Tresca in mijn armen. Vóór de laptop past namelijk niet meer.

Vanmorgen:


Videootje van de spinnende zwangere Tresca

Ze lag zo heerlijk te spinnen dat ik dat geluid ook wilde vastleggen.


Beide zwangere poesjes, boven de radiator.



Aan haar eetlust mankeert gelukkig niets. Ze krijgt nu natuurlijk extra hapjes.